8. azərbaycan filmlərinin əksəriyyətinə uşaqlıqdan bəri o qədər baxmışam ki, obrazların replikalarına qədər əzbərimdə olan fraqmentlər var. bəzi filmlər də var ki, elə uşaq vaxtı da yarımçıq baxdığımdan ya da uşaq ağlı ilə baxıb məzmununu başa düşmədiyimdən təkrar baxmaq qərarı almışam. gün keçdi filmi onlardan biri idi.

#178269 entrydə çox gözəl izah olunub məzmun. təkrarlamaq istəmirəm. ən çox diqqətimi çəkən elə indinin də problemi olan memarlığa aid məsələlər idi. oqtay memar olaraq içərişəhər-in qədimiliyinin hələ uzun illər qorunmasının tərəfdarı idi. ancaq iş yoldaşları əsrlərdi qorunan tikililərin nəinki gələcək həyata, indiki nəsil üçün də elə də əhəmiyyətli olmadığını deyirdi. bəlkə də oqtay içərişəhəri əvvəlki xatirələrinə görə keçmişdə olduğu kimi qalmasını istəyirdi.

filmdən ən çox təsir edən səhnəni baş rollar oqtay və əsmərin dialoqunu paylaşıram:

- (əsmər) nəylə əvəz edəcəksiz bunları, siz arxitektorlar? şüşə, beton, qutu-qutu modern evlərlə?
- (oqtay) insanlara rahat evlər lazımdıki adicə şəraitləri olsun. onun üçün də adamları burdan köçürmək lazımdır.
- (əsmər) yaxşı bəs evlər necə olsun?
- (oqtay) bu lap ilk məhəbbət kimidir. keçib gedəndə, saxlaya bilmirsən.. heyfslənirsən, amma saxlaya bilmirsən...

oqtayın cavabı həm keçmiş eşq xatirələrinə, həm də içərişəhərin köhnə, dar küçələrinin əzizliyinə əsaslanırdı.
təəssüf ki, günümüzdə içərişəhərin keçmişindən günbəgün əsər əlamət qalmır. heç olmasa o vaxt qeyri qanuni hardan çıxdığı bəlli olmayan binaların ən yüksək qatındakı balkonlar, mənasız restoranlar yox idi. indi zamanla restovrasiya edilib modernləşdirilən, sökülüb yenisiylə əvəz edilən, qaş düzəltmək istəyəndə vurub gözü də dəfələrlə çıxardılan (filarmoniyadakı qala divarları kimi) yaxud tamamilə sökülən tikililərin sayı hesabı yoxdu.